Mantel der Liefde promo

Play Video

OFFICIAL TRAILER "Robin's Road Trip"

Play Video

‘Ik wil gezien worden. Ik wil gehoord worden.

Ik ben een mantelzorger van een dierbare.’

In dit stuk –waarin Kees zijn persoonlijke ervaringen heeft verwerkt- wordt duidelijk wat een mantelzorger zoal doormaakt. Dat ontroert, ontlokt een lach en biedt vooral herkenning. Allereerst voor de mantelzorger zelf. Daarnaast geeft ‘De Mantel der Liefde’ een beeld over het verloop van de ziekte van Alzheimer en de emotionele gevolgen daarvan voor alle betrokkenen. Dit levert stof tot napraten op. En dit brengt waar nodig de dialoog op gang tussen mantelzorgers en professionele zorgverleners.

‘De Mantel der Liefde’ is sinds 2013 met succes opgevoerd in onder meer verpleeg- en verzorginsgtehuizen, woonzorgcentra, Alzheimer Cafés, bij GGD’s en op diverse Hogescholen.

speelduur: 50 minuten
duur nagesprek: 30 á 45 minuten

‘ Doe de deur open! Ik wil weten wie u bent.

Ik kan uw eenzaamheid niet verdragen.’

In deze voorstelling uit 2016 kruipt Kees in de huid van een oude man. Tegelijkertijd kruipt de oude man onder zijn huid. Wat hem confronteert met zijn eigen eenzaamheid en met hoe dun het draadje is waar geluk aan hangt. Dat levert scherpe dialogen tussen de hoofdpersonen op waarin ze uitvechten hoe met eenzaamheid om te gaan.

De voorstelling ‘Vechten Tegen Eenzaamheid’ is in eerste instantie bedoeld voor professionals die met 75 plussers werken, eventuele familie, vrijwilligers, studenten en andere betrokken. In het nagesprek bestaat de mogelijkheid ervaringen, emoties en zienswijzen te delen. Wat onder meer vaak het inzicht brengt dat teveel willen helpen een averechts effect heeft. Daarnaast blijkt de voorstelling sowieso van alles los te maken. Want ieder mens kent immers gevoelens van eenzaamheid. Waarmee dit een stuk is dat een breed publiek aanspreekt.

speelduur: 60 minuten
duur nagesprek: 30 á 45 minuten

de mantel der liefde

vechten tegen eenzaamheid

Vechten tegen eenzaamheid

'ik geef woorden aan het onbenoembare, het ondraaglijke, het onbespreekbare'

Kees van Loenen (1958) is een ware voordrachtskunstenaar. Hij schrijft theatrale teksten die hij zelf speelt. “Door het gevoelsleven van mijn personages bloot te leggen en ze te laten delen over hun innerlijke roerselen, geef ik woorden aan het onbenoembare, het ondraaglijke. Daarmee help ik mensen (het publiek) te spreken over wat moeilijk is. Het gesprek dat zo ontstaat, slaat een brug. Tussen bijvoorbeeld verschillende belevingen van de werkelijkheid of ogenschijnlijk conflicterende belangen. Zo doende mensen nader tot elkaar brengen, is precies wat ik wil.”

Deze bijzondere kunstvorm is daarmee geschikt om vele thema’s en onderwerpen toegankelijk te maken. Voor divers publiek in uiteenlopende omstandigheden. Binnen organisaties, bedrijven en zorginstellingen bijvoorbeeld. Of op scholen, symposia en congressen.

Kees: “Ik heb in mijn leven al heel wat meegemaakt. Als acteur, regisseur, trainingsacteur, trainer, coach. En vooral als mens. Ik ben altijd bezig om de realiteit draaglijk te maken. Voor mezelf en voor anderen. Schrijven en werken doe ik dan ook vanuit mijn hart. In opdracht of geïnspireerd door wat me bezighoudt.